11 lipca, odbyło się drugie czytanie projektu ustawy o systemie kaucyjnym. Ustawodawca zwrotnością objął plastikowe butelki o pojemności do 3 litrów, szklane butelki wielokrotnego użytku do 1,5 litra oraz metalowe puszki o pojemności do 1 litra.
Projekt ustawy, choć zmierza w dobrym kierunku, to zawiera zapisy, których realizacja będzie trudna, a nawet niemożliwa. Szczególny niepokój budzi wejście w życie ustawy – dzień 1 stycznia 2025 troku. Rok na zbudowanie systemu kaucyjnego to, analizując przykłady innych krajów, zdecydowanie za mało. Rozwiązaniem niewykonalnej dla producentów żywności sytuacji byłaby poprawka o możliwości wyboru sposobu realizacji obowiązku selektywnej zbiórki w ‘przejściowym’ roku 2025.
Niepokój potęguje fakt, że za niewywiązanie się na czas grożą całej branży napojowej kary. Ich wysokość będzie znana dopiero po opublikowaniu rozporządzenia. Nie wiemy zatem jakiego rzędu trudności możemy się spodziewać. Zważywszy jednak na to, że ustawodawca oczekuje poziomów zbiórek wyższych niż oczekiwania unijne, wizja potencjalnych kar się materializuje. Nie uznano na posiedzeniu komisji postulatu dostosowania minimalnych poziomów selektywnego zbierania do unijnych regulacji.
Branża piwowarska szczególnie ucierpi na pominięciu poprawki dotyczącej uznania podmiotów wprowadzających butelki szklane wielokrotnego użytku o pojemności do 1.5 l za podmiot wprowadzający napoje bezpośrednio. Poprawka chroniła świetnie funkcjonujący dziś system kaucyjny butelek szklanych, którego efektywność liczona w procencie zwrotności opakowań sięga dziś 90%, co znacznie wyprzedza unijne oczekiwania.
Branża napojowa w Polsce, w tym także producenci piwa, jest zgodna co do tego, że system kaucyjny jest potrzebny. Zarówno ze względu na ochronę środowiska, jak też z przyczyn kosztowych, związanych z zarządzaniem zużytymi opakowaniami. Projekt daje szanse na skokowe zwiększenie zbiórki i co za tym idzie skuteczny recykling odpadów opakowaniowych. Ustawa musi jednak uwzględniać rynkowe realia oraz to, że wprowadzenie w całej branży skutecznych rozwiązań dotyczących zbiórki odpadów wymaga przynajmniej dwóch lat pracy.
Źródło: Carlsberg Polska
Projekt ustawy, choć zmierza w dobrym kierunku, to zawiera zapisy, których realizacja będzie trudna, a nawet niemożliwa. Szczególny niepokój budzi wejście w życie ustawy – dzień 1 stycznia 2025 troku. Rok na zbudowanie systemu kaucyjnego to, analizując przykłady innych krajów, zdecydowanie za mało. Rozwiązaniem niewykonalnej dla producentów żywności sytuacji byłaby poprawka o możliwości wyboru sposobu realizacji obowiązku selektywnej zbiórki w ‘przejściowym’ roku 2025.
Niepokój potęguje fakt, że za niewywiązanie się na czas grożą całej branży napojowej kary. Ich wysokość będzie znana dopiero po opublikowaniu rozporządzenia. Nie wiemy zatem jakiego rzędu trudności możemy się spodziewać. Zważywszy jednak na to, że ustawodawca oczekuje poziomów zbiórek wyższych niż oczekiwania unijne, wizja potencjalnych kar się materializuje. Nie uznano na posiedzeniu komisji postulatu dostosowania minimalnych poziomów selektywnego zbierania do unijnych regulacji.
Branża piwowarska szczególnie ucierpi na pominięciu poprawki dotyczącej uznania podmiotów wprowadzających butelki szklane wielokrotnego użytku o pojemności do 1.5 l za podmiot wprowadzający napoje bezpośrednio. Poprawka chroniła świetnie funkcjonujący dziś system kaucyjny butelek szklanych, którego efektywność liczona w procencie zwrotności opakowań sięga dziś 90%, co znacznie wyprzedza unijne oczekiwania.
Branża napojowa w Polsce, w tym także producenci piwa, jest zgodna co do tego, że system kaucyjny jest potrzebny. Zarówno ze względu na ochronę środowiska, jak też z przyczyn kosztowych, związanych z zarządzaniem zużytymi opakowaniami. Projekt daje szanse na skokowe zwiększenie zbiórki i co za tym idzie skuteczny recykling odpadów opakowaniowych. Ustawa musi jednak uwzględniać rynkowe realia oraz to, że wprowadzenie w całej branży skutecznych rozwiązań dotyczących zbiórki odpadów wymaga przynajmniej dwóch lat pracy.
Źródło: Carlsberg Polska
